Stiekum.

Ik ben druk aan het werk. Diep in gedachten ben ik aan het bedenken wat ik zal gaan doen die dag. Niet merkend dat jij naar me kijkt.

Je loopt een paar keer voorbij en kijkt me verleidelijk aan.

Ik ga der verder niet op in. Ik lach een beetje lief naar je en ga dan weer verder met me werk.

'S avonds als ik thuis kom en ik kijk op me telefoon zie ik dat ik een smsje heb. Een smsje van jouw.

Het enige wat er staat is: Ik wil jouw. Hier en nu.

Weer ga ik der niet op in.

De volgende ochtend moet ik vroeg beginnen. Als de winkel nog dicht is kom ik aan gelopen en zie jouw staan.

Ik wil wat zeggen, maar der komt een collega bij staan. Onze blikken kruizen elkaar. En voor even kijken we elkaar secondens lang aan.

Iets in mij zegt dat ik het niet moet doen! Maar ik ga door. Door met het spel om je te verleiden. Een spel die jij bent begonnen.

Die dagen erna kruizen onze blikken elkaar, elke keer weer, zodra je langs loopt. Zodra ik wat pak. Zodra we elkaar maar even zien.

Het gaat zo dagen door. Maar na een paar dagen als ik 's avonds  thuis kom stuur ik je een smsje. Ik wil jouw. Hier en Nu. Plaagend en vol zenuwen en afwachtend wat je erop zou reageren, bijt ik op me nagels.

Je smst me terug. Morgen op het werk. In de pauze en der is geen ontkomen aan. Me hart maakt een sprongetje. En dacht: Wat is hij van plan van mij!?

De dag erna ga ik nerveus, maar tegelijke tijd opgewonden naar het werk. Nerveus om jouw tegen te komen en bang om betrapt te worden dat ik naar je kijk.

En toen was er geen ontkomen meer aan. Ik had het al zolang mogelijk uitgesteld, maar dat had niet geholpen. Ik liep de kantine in en zag niemand staan.

Blij en opgelucht, met de gedachten dat je alweer aan het werk was, pakte ik me koffie en stak een sigaret op, niets vermoedend dat je binnen kwam en achter me ging staan.

Ik voelde je hete adem in me nek. Ik draaide me om en zag je staan. Ik keek in je blauwe ogen en voor even leek net of de tijd bleef staan. Als een magneet trokken onze lippen naar elkaar.

We begonnen elkaar innig en vol lust te zoenen. Wilder en Wilder. Met je handen onder me shirt strelend over me borsten, mijn hand strelend naar benenden. Ik voelde dat je opgewonden raakte.

Je fluisterde zachtjes in me oor. Ik wil jouw. Hier en Nu.

Kleding stukken verspreid over de vloer en jouw in me armen. We kwamen moe maar voldaan klaar. Even bleven we liggen strelend in elkaars armen. Ik keek je aan, gaf je een zoen, kleede me aan. En liep weg, weg van jouw.

De dag liep ten einde, onze blikken kruisde elkaar en we gingen naar huis zonder een woord gesproken te hebben.

Thuis komend keek ik verstrooid om me heen. Ik pakte een fles wijn en nam die mee naar boven. Liep de badkamer in, stak wat kaarsen aan en schonk en glas wijn in voor mezelf.

Terwijl ik in bad lag kon ik maar aan 1 ding denken! Waarom? Waarom heb ik dit gedaan? Je bent gewoon een collega!

Na een klein uurtje kwam ik uit bad en ging te bed. Ik had niet eens in de gaten dat jij, me lieve man, al in bed lag.

Ik gaf je een zoen op je voorhoofd, deed het licht uit en ging slapen. Slapen met de gedachten. Waarom? Waarom heb ik dit gedaan? 

Waarom ik!? Waarom jij!? Waarom nu!?

Ik ben verliefd. Verliefd op jouw. Misschien dat jij het niet ziet, maar de rest van de wereld wel. Maar misschien ook wel.

Wat ik wil!? Dat is jouw. Hier en nu en voor altijd.

Bij jouw zijn dat is wat ik wil. In jouw armen liggen, knus en warm, onder de zon. Onder de dekens.

Wat ik wil!? Is in jouw mooie ogen kijken als ik 's morgens wakker wordt. Je kussen als ik te werk ga. Je me in me armen nemen wanneer ik je een knuffel wil geven.

Je bent zo dichtbij. Paar straten verder op.
Maar tegelijke tijd ook weer zover weg.

Je bent bij haar. Jouw vrouw en de moeder van jouw 2 kinderen.

'S avonds ben je bij haar. Maar in gedachten ben je elke dag, elk uur, elke minuut en elke seconde bij mij.

Het doet me pijn om je te moeten missen.

Je lieve stem aan de telefoon en je lieve smsjes bieden mij troost.

Ik weet dat er een moment komt dat je 's avonds niet meer bij haar bent, maar bij mij. Ook die gedachten bieden bij troost.

Nog even en dan ben je bij mij. Elke dag, elk uur, elke minuut en elke seconden.